Kościół św. Małgorzaty

Kościół św. Małgorzaty przewidziany był jako parafialny dla Nowego Miasta (lokowanego w 1400 r.), niemniej jednak nigdy takim nie został. Pierwsza wzmianka o tej budowli pojawiła się w roku 1427 r. Świątynia była murowana, jednonawowa, z prezbiterium i kaplicami bocznymi. Kościół spłonął podczas potopu (1657 r.) i został odbudowany, ale już bez kaplic. Przy kościele funkcjonowało bractwo literackie. W 1740 r. odprawiano w nim jeszcze nabożeństwa lecz w roku 1777 był już pusty a w latach 1780-82 - w ruinie. W roku 1783 (według treści wizytacji kościelnej) świątynia (wraz z kościołem św. Ducha) została "zniesiona per decreta i już rozebrana po części na reparację fary". Usunięcia pozostałości być może dopełnili Prusacy po 1795 roku. Kościół św. Małgorzaty znajdował się u zbiegu ulic Małej i Wielkiej Świętomałgorzackiej, dłuższym bokiem usytuowany wzdłuż tej pierwszej, czyli późniejszej ulicy Targowej. Jego fundamenty (nieodkryte do tej pory), o ile się zachowały, powinny znajdować się pod parkingiem przed budynkiem Starostwa Powiatowego - na zachód od głównego wejścia do urzędu.

Fragment widoku umieszczonego w dziele "Obraz statystyczny powiatu przasnyskiego sporządzony w roku 1815 przez Podprefekta tegoż powiatu F. S. Zielińskiego".
Nie wiadomo, czy świątynia prezentowana na obrazie to kościół św. Małgorzaty, czy też może bardzo uproszczona bryła kościoła farnego - niemniej jednak lokalizacja świątyni (potwierdzona odnalezionym niedawno planem miasta z 1851 r.) wskazywałaby jednak na tę pierwszą możliwość, a sam obraz mógł zostać wykonany wcześniej
​(lub przemalowany z wcześniejszego widoku). Źródło oryginału: Biblioteka Książąt Czartoryskich w Krakowie, dział rękopisów, nr 1720.